Günümüz demokrasilerinin doğrudan ve temsili olmak üzere iki uygulaması bulunmaktadır. Temsili demokraside halk, kendisi adına iktidarı kullanacakları seçmekte ve pasif konumda bulunmaktadır. Temsili demokrasi kurumları karar alma mekanizmalarında bireylere sınırlı bir siyasal katılım imkanı sunmaktadır. Bu bağlamda Türk anayasalarında vatandaşların karar alma sürecine katılımının oldukça sınırlı olduğu söylenebilir. Vatandaşlar sadece seçimlerde oy kullanarak bu sürece müdahil olabilmektedirler. Doğrudan demokrasi vatandaşların devlet yönetimine, doğrudan ve aracısız katılmalarını sağlayan bir sistemdir. Bu sistem doğrudan demokrasi araçları olan, referandum, halk girişimi (initiative) ve geri çağırma/azil (recall) ile sağlanmaktadır. İnceleme konumuz olan halk girişimi,bireylere görüşlerini aracısız olarak açıklama, kendilerini ilgilendiren tartışmalara doğrudan katılabilme ve yasa yapım süreci içinde aktif bir şekilde yeralabilme fırsatının en yüksek seviyede olduğu doğrudan demokrasi aracıdır.Bu raporda ABD ve İsviçre uygulamasından hareketle bir doğrudan demokrasi aracı olan halk girişimini inceleyeceğiz. Bu bağlamda ilk olarak dünya genelinde halk girişiminin uygulamasına, ikinci olarak ABD’de eyalet düzeyindeki halk girişimine, üçüncü olarak ise İsviçre’de federal düzeyde uygulanan anayasal halk girişimine ve kantonal düzeydeki halk girişimlerine değineceğiz. Sonuç kısmında ise yeni anayasa için halk girişimi önerisinde bulunacağız.