Gazzeli Doktor, Baba ve Büyükbaba: Dr. Abdullatif Mohammed Alhaj

‘‘Adaletsizlik Elbet Bir Gün Yok Olur ve Biz Burada Olmaya Devam Ederiz’’

Toprağın, coğrafyanın insandan bağımsız varlığı tartışmalı ve kuşku yüklüdür. Toprağa ve coğrafyaya bir varlık kazandıran insandır. Düz ve boş, anlamdan yoksun araziyi anlamla doldurarak yoğun ve köklü bir varlığa kavuşturan, ev kılan, vatan kılan, uğrunda ölünecek denli yüksek bir ideale dönüştüren insandır. Toprağı konuştuğumuzda, insandan bahsediyoruz aslında. Ve insanın üzerinde varlık kazandığı değerlerden; anneden mesela, çocuktan, sevgiden, evden, ahlaktan, adaletten, iyi olmaktan, göğün altında ve toprağın üzerinde özgürce yaşamaktan. Bütün bu büyük soyutlamalardan haberdar değildir toprak. Ona inatla kök salan, dişiyle tırnağıyla toprağı dönüştüren, anlam ve idealle dolduran, biçimleyen insan. İnsanın bu ameliyesi sonucu arazi de doğada olduğundan farklı biçimler kazanır, farklı detaylarla donanır, tepeler binyıllara köklenmiş bir hatıraya, dağlar ovalar insanlık muhayyilesinde capcanlı anılara, sınırlar nice ‘şehit’ kanı rağmına kutsallıklara, acılara imlenir.

Bir adam düşünün, hayatında değerli olan her şeyi, ailesini, evini, dostlarını, değer verdiği her şeyini yitirmiş bir adam. Daha yaşamın başında akıl zorlayan zulümlere maruz kalmış, aile fertlerinin tamamını, akrabalarını, çocuklarını elinden alan barbarlığa karşı yine de insan kalmayı başarabilmiş, her şeye rağmen dimdik ayakta durmuş, halkı ve vatanı için elinden gelenin en iyisini yapmak için çırpınan bir adam.

Dr. Abdullatif Al Haj ya da sevenlerinin, şehit oğlunun adıyla sesledikleri Abu Al-Majd, 1964 yılı Aralık ayında, Gazze’nin küçük bir köyü olan Kawkaba’da dünyaya geldi. Ancak daha el kadar çocukken ailesinin kök saldığı köy İsrail tarafından zorla boşaltıldı ve Aile Nusayrat Mülteci Kampı’na sürgün edildi. Zorluklarla dolu bu yeni hayat, Abu Al-Majd’e daha çocuk yaşta direnmek ve mücadele etmekten başka bir yol olmadığını acıyla öğretti. Evinize çökmeye gelmiş yersiz yurtsuz bir azgınlar sürüsüne karşı elden başka ne gelir ki.

Nusayrat mülteci kampındaki UNRWA okullarında İlk ve orta eğitimini tamamlayan Abu Al-Majd, 1982 yılında Halid bin Velid Lisesi’nden mezun oldu. Küçüklüğünden itibaren insanlara yardım etme arzusu ile dolu olan Abu Al-Majd, bu ideallerle tıp okumaya karar verdi. Bu hayalini gerçekleştirmek için Yemen’e giderek Aden Üniversitesi Tıp Fakültesi’ne kaydoldu ve sıkı, başarılarla dolu bir eğitim sürecinin sonunda, 1989 yılında doktor oldu.

Mezuniyetinin ardından, Filistin’in yaşadığı acılara karşı sorumluluğunun farkında bir insan ve doktor olarak, İsrail terörüne karşı Filistin halkının başlattığı Birinci İntifada’nın ortasında Gazze’ye döndü. Döner dönmez halkın sağlık hizmetlerine erişimine destek olmak için Sağlık Bakım Komiteleri Birliği’nde koordinatör olarak görev aldı. Aynı süreçte, Gazze’deki Arap Hastanesi’nde cerrahi asistanı olarak 1995 yılına kadar hizmet etti. Ancak Dr. Al Majd, bu yoğunluk arasında kendini geliştirmekten, mesleki alanda yetkinleşmekten de geri durmadı. 1995’te Kudüs’teki Makassed Hastanesinde başladığı Genel Cerrahi İhtisasını 2000’de tamamlayarak Genel Cerrahi Uzmanı oldu. Kısa süre sonra Genel Cerrahi Uzmanı olduğu Gazze’deki Avrupa Hastanesinin Genel Müdürü olarak atandı. Yoğun baskılar ve mücadeleler arasında akademiden asla kopmayan Dr. Al Majd, 2003'te Japonya’da modern cerrahi teknikler üzerine bir eğitim sürecinden sonra doktorluğunun yanı sıra, Al-Quds ve İslam Üniversiteleri tıp fakültelerinde hocalık yapmaya başladı. Aynı süreçte Dr. Al Majd, Kudüs Üniversitesi’nde Sağlık Politikaları ve Yönetimi alanında yüksek lisans da yaparak mesleki yetkinliğini geliştirmeye devam etti.

Dr. Al Majd verdiği bir beyanatta şöyle diyor: ‘Hayatım boyunca yaşadığım sürgünler, savaşlar ve zorluklar beni asla yıldırmadı. Bir doktor olarak halkıma hizmet etmeye, sağlık hizmetlerini geliştirmeye ve geleceğin doktorlarını yetiştirmeye devam ediyorum. Çünkü biliyorum ki, her ameliyat, her tedavi edilen hasta, her yetiştirilen doktor Filistin’in geleceğine atılmış bir adımdır.’

Dr. Abdullatif Mohammed Alhaj

Cerrahi uzmanı Dr. Abu Almajd, Gazze Avrupa Hastanesi'nin uzun yıllar başhekimi ve Gazze soykırımı süresince Filistin Sağlık Bakanlığı’nda müsteşar yardımcısı olarak görev yaptı. İsrail işgal güçlerinin saldırısıyla birlikte, son derece zor şartlar altında, Gazze’deki hastaneler arasında adeta mekik dokuyarak, sürekli birinden diğerine geçerek acil servislerin çalışır halde tutulması için çabaladı. İdari yetki ve uzmanlığıyla hastanelerin altyapılarını güçlendirmeye, cerrah olarak sık sık acil vakalara müdahale etmeye çalıştı ve çok sayıda hastaya uzmanlığıyla kritik tedaviler sağladı.

Dr. Abu Almajd katıldığı bir podcast yayınında, şehitlerin ve yaralı sivillerin bitmek bilmeyen akınına tanıklık etmenin (hepsi de tamamen masum sivillerdi) yarattığı sarsıcı üzüntünün yanı sıra Gazze'deki sağlık çalışanlarının sürekli yaşadıkları bir korkuyu paylaştı; her meslektaşı gibi kendisinin de önüne gelen cansız bedenler arasında ailesiyle karşılaşmak korkusu.

Dr. Abu Almajd’in ailesi, İsrail işgal güçleri tarafından "güvenli bölge" ilan edilen El- Nuseirat kampında ikamet etmekteydi. Bu sırada tehditle evlerinden sürülen 58 aile üyesi ve akraba için Dr. Abu Almajd’ın evi bir sığınak haline gelmişti. 21 Kasım 2023'te Dr. Abu Almajd’in bahsettiği en büyük korkusu gerçeğe dönüştü; doktor olarak çalıştığı Nasser Tıp Kompleksi'nde yorgunluktan bitap halde bir odada dinlenirken bir meslektaşından acil bir çağrı aldı; El-Aksa Hastanesi'ne gitmesi gerektiği, evinin bir hava saldırısıyla vurulduğu bildirildi. Yaşamın doğal seyri, bir evladın, uzun bir yaşamdan sonra anne babasına veya büyükanne ve büyük babasına veda etmesidir ancak Dr. Abu Almajd trajik biçimde, parçalanmış kanlı kollarında 13 aylık torunu Sara’yı tutmuş olan büyük oğlu Majd’e veda etmek durumunda kaldı. Yanlarında oğlunun eşi, torunu Sara’nın annesi de vardı. En büyük kızı Dima[1] (Dünya Sağlık Örgütü çalışanıydı[2]), kocası ve beş aylık bebekleri de aynı yerde İsrail işgal güçleri tarafından öldürüldüler.[3] Babası Dr. Abu Almajd’in izinden giderek doktor olmayı hedefleyen lise son sınıf öğrencisi, en küçük oğlu Omar da şehitler arasındaydı.

Evdeki 58 aile üyesinden – bu ruhsuz bir sayı değil, her biri geleceğe dair hayallerle dopdolu, her biri rengarenk bir yaşam kurmuş gerçek insanlardı- sadece yedi kişi yararlı çıkarılabildi enkazdan, 51 kişi katledildi. Bunların arasında Sara’nın ciddi bir kafa travması geçirmiş olan iki haftalık kardeşi, yine Sara’nın kalçalarında ciddi kırıklar olan kardeşi Abdulrahman, Dr. Abu Almajd'ın karısı Aya Alhaj (Umm Almajd) ve en küçük kızı Lama da vardı. İsrail’in kasıtlı, planlı ve ani bir saldırısında, tüm aile zalimce hayattan koparıldı.

Saldırıyı değerlendiren Dr. Ebu Almajd, “Dünya Gazze’de yaşananların soykırım olup olmadığını tartışadursun, İsrail ordusunun 23’ü çocuk ve 15’i kadın olmak üzere 58 masum insanın barındığı bir evi yok etme yönündeki kasıtlı kararı, her anlamda bir soykırım eylemidir.” dedi.[4]